محسن راسخ

در20مرداد ماه سال1332درمحله سعادت تهران درخانواده ای هنردوست وبا ذوق ديده به جهان گشود وى از دوران نوجوانى علاقه خاصى به موسيقى داشت ونزد استاداسدالله ملك به يادگيرى نواختن ويولون پرداخت وکمی بعد به شاگردی حسین ملک برای آموختن سنتور روی آورد.

باگذشت زمان به خاطرعلاقه وذوق سازسازى شروع به ساختن آلات موسیقی نمود و ازراهنمايى اساتيد مختلفى بهره برد و به شاگردى اساتيد گرانقدرى ازجمله ابراهيم قنبرى مهرومهدى ناظمى پرداخت. بزرگترین افتخار خود را شاگردی استاد ابراهیم قنبری مهر می داند. وی درساخت ساز توجه زيادى به خوش صداب ودن آن داردواستفاده ازچوب مناسب وخشك وجنس به كاررفته درآن راهمواره موردتوجه قرارداده است واعتقاد دارد انسان هاى كه درزمينه موسيقى فعاليت مى كنند بايد داراى دلى پاك وروحيه اى لطيف باشند و درساختن سازهاى سنتور،كمانچه،قانون،سه تار و ويولون آشنايى كامل دارد و همواره کوشش نموده از تولید انبوه و به اصطلاح سری کاری بدور باشد و سازی بی عیب و نقص وخوش صدا تحویل هنردوستان واساتید موسیقی دهد.وی خود را مدیون راهنمایی های استاد قنبری مهر می داند شخصی که نوآوری‌های متعددی در ساز سازی داشته اند، بزرگ مردی که می توان به حق لقب پدر ساز سازی نوین را بهشان داد.

محسن راسخ دارای مدرك درجه يك هنری ازطرف شورای ارزشيابی هنرمندان می باشند.بخشی ازآلبوم های که اساتید و هنر دوستان باکارهای ساخت ایشان ضبط نموده اندعبارتند از: سبزه زارمیلادکیایی، شورم را پشنگ کامکار قطعه شور، رقص آشفته حسین پرنیا، یادباد و زبعدما سیامک آقایی، راز مسعود میرزایی، همدلی کاوه بانج شفیعی، به یاد شیدا بهزاد ندیمی، انگاره فراق کیارش داودی، شعرزن نسترن هاشمی، خطاب به پروانه ها فرناز مدرسی، بزم حریفان وتلاتم سهیل حسنوی .