اصطلاحات و تغییرات در ساختمان سه تار

سرپنجه ی سه تار در شیوه ی سنتی به ای صورت هست که دو گوشی از کنار و دو گوشی از روبرو در دسته ی ساز تعبیه میشود.سیم اول و دوم ساز که به گوشی های روی دسته منتحی می شوند نه تنها روی شیطانک فشاری وارد نمیکنند بلکه گاها از روی شیطانک بلند هم میشوند و نوازندگان این ساز برای جلوگیری از این پیشامد پشت شیطانک را با زه میبندند.

از طرفی سیم سوم و چهارم بعد از عبور از شیطانک مسیر ی پر پیچ و خم و نامناسب را از روی دسته به کنار دسته طی میکنند و در نهایت به گوشی های مورد نظر که از کنار در دسته کار شده اند میرسند.قنبری مهر معتقد است که سرپنجه ی سه تار های سنتی نه به لحاظ زیبایی شناسی بصری زیبا و چشمنواز است و نه قوانین و اصول سازسازی و فیزیک در آن رعایت شده و بدیهی است که با این چیدمان نوازنده با مشکل ناکوکی مواجه خواهد بود.

قنبری مهر با اصلاح کنیک دسته به زیبایی بصری این ساز افزود و در ادامه با ایجاد جعبه ی گوشی و چیدمان منظم و اصولی گوشی ها و همچنین شیب ملایم که در قسمت سرپنجه ایجاد کرد به طرز قابل توجهی به کارایی بهتر مکانیزم کوک و زیبایی عمومی این ساز ارتقا بخشید.

ثابت کردن خرک روی صفحه از دیگر ابتکارات استاد بر روی این ساز است.